Het woongedeelte van de fabriek staat beschreven in de toenmalige Tramstraat (zie Prins Bernhardstraat 24), waarbij gemeld wordt dat David Horn vanaf 1822 op deze plaats een textielfabriek had. Bij het kadaster van Asten over de periode 1811-1832 staat de fabriek op naam van David Horn:

Kadaster 1811-1832; G499:
Fabriek groot 06 roede 20 el, het Dorp, klassen 1.
Eigenaar: David van Horn.

Bij heemkundekring Gemert1 lezen we het volgende over de opkomende katoenindustrie in het oosten van Noord Brabant:

Door de algemene invoering, waaronder ook in Nederland, van hoge invoerrechten op buitenlandse garens na de val van Napoleon en de heroprichting van oude staatsgrenzen, werd het afzetgebied van de na 1800 sterk opgekomen spinnijverheid in het Rijnland vrij abrupt sterk beperkt. Het aantal spinnerijen in Mönchen-Gladbach en Rheydt daalt dan ook fors tussen 1811 en 1816.
Enkele van de spinners daar trekken de grens over om in hun oude afzetgebieden een nieuw productiebedrijf op te richten. Zo treffen we in onze streken rond 1818 in Aarle-Rixtel de spinner Gerhard Busch aan, voor Helmond wordt in dezelfde tijd Joseph Bottard genoemd en in Asten vestigt zich een zekere David Horn. De katoenspinnerij van Bekker in Gemert is vermoedelijk echter de eerste mechanieke spinnerij in de regio.

David Horn woonde rond 1817 op het kasteel (zie Kasteelruïne) en vanaf 1827 met zijn gezin in het tegenover de fabriek liggende huis (zie Burgemeester Frenckenstraat 47). De fabriek van katoenen en halfwollen stoffen te Asten had in 1841 in haar fabrieksgebouw ongeveer 40 arbeiders in dienst en in 1853 ongeveer 20 arbeiders in dienst en daarbuiten ongeveer 400 arbeiders.

David Horn is op 18-02-1846 te Asten overleden en het bedrijf met de naam 'David Horn en zonen' wordt voortgezet door zijn zonen Pieter Coenraad en Heinrich Horn. Kort daarna overlijdt Pieter Coenraad, zoals te lezen in de Opregte Haarlemsche courant van 08-01-1850:

Op basis van onderstaande advertentie in de Nieuwe Rotterdamsche courant van 18-04-1857 kunnen we opmaken dat het een redelijk grote fabriek met machines in handen van 'David Horn en zonen' was en dat die fabriek tot 1857 operationeel is geweest:

De heemkundekring Gemert1 geeft een beschrijving van de katoenspinnerijen:

Bij een mechanieke spinnerij om in het toenmalige woordgebruik te blijven moeten we ons niet teveel voorstellen. De apparatuur die de Duitse spinmeesters hier introduceerden was technisch gezien een eind achter bij de Engelse spinnerijmachines. Met de genoemde inventaris kunnen we ons een beetje een beeld vormen van de technische inrichting. Het spinproces verliep toen in het algemeen in de volgende stappen en met de volgende apparatuur.
De katoen wordt na het openen der balen een eerste reinigingsbeurt gegeven op een zogenaamde voorklopper of pluismachine. Daarna wordt het katoen nog verder gereinigd en in hoopjes gelijkgerichte vezels uiteengetrokken in de naklop- of spreimachine. Op een zogenaamde kaard-machine worden dan de plukken katoen die van de naklopper komen tot een evenwijdig en gelijkgericht lint samengetrokken. Het eigenlijke spinnen gebeurt op zogenaamde spinmolens of spinmachines, gemechaniseerde versies van het spinnewiel, waarbij het uittrekken en ineendraaien van de voorgesponnen draad tot een gelijkmatige draad, op diverse spillen tegelijk, op een apparaat gebeurt dat door een persoon bediend kan worden.
In de spinnerij te Asten waren in 1856 tenminste zes kaarden, een voorspinmolen en vier handmachines. De kaarden dienden om het katoen uiteen te pluizen, schoon te maken en de vezels een gelijkgerichte strekking te geven. Met de voorspinmolen kon men losse draad vormen, die dan op de genoemde handmachines tot een gelijkmatige stevige draad werd gesponnen, Alle bewerkingen zijn dus handarbeid, waarbij ook menselijke arbeid ervoor moest zorgen dat de machines in beweging bleven. In de spinnerij te Asten werd voor dit laatste voor een deel paardenkracht met een rosmolen ingezet.
In 1841 beschikte de Astense spinnerij voor het eigenlijke spinnen over twee Engelse spinmolens en zes Duitse spinmachines. De spinmolens leverden een grof soort garen en kwamen toen nog veel voor als handmolen, hoewel er ook molens waren waarbij dieren voor de aandrijving konden worden ingeschakeld. Ook de Duitse spinmachines waarvan sprake is, zijn waarschijnlijk een soort spinmolen geweest. Hun tegenhanger, de fijnspinmachines zoals die door Arkwright waren uitgevonden, waren geconstrueerd voor aandrijving door water- of stoomkracht vanwaar de naamgeving water-framer. Een andere aanwijzing dat bij het machinaal spinnen in het Zuidoost Brabantse toen vrijwel alleen spinmolens zijn gebruikt vormt het productiepakket dat voornamelijk uit grove garens bestond.
Het werk op de spinmolen vereiste zeer veel ervaring. Men mag aannemen dat Horn en zijn bijbehorend vaste personeel het spinwerk deden, terwijl de vele, meest jeugdige werkkrachten ingeschakeld waren bij voorbewerkingen als kaarden, pluizen en voorspinnen. De spinnerijen fungeerden waarschijnlijk als een soort armenfabrieken, waarvan ruim de helft van de arbeidskrachten in de Astense spinnerijen bestond in 1841 uit kinderen van behoeftige ouders. De stimulans om de voorbewerkingen te mechaniseren was dus zeer waarschijnlijk niet groot. Het overvloedige aanbod van zeer goedkope arbeidskrachten hield de voorbewerkingskosten laag. Ook de vervanging van de spinmolen door het waterframe zal economisch gezien weinig interessant geweest zijn. Nog afgezien van het ontbreken var goede waterkrachtbronnen in de regio en de zware financiële lasten verbonden aan de invoering van stoomkracht, was de markt voor fijne garens, als gevolg van de goedkope invoer uit Engeland, ook weinig aanlokkelijk.

Ook de fabrieken worden in een grote verkoop volgens de Opregte Haarlemsche courant van 11-07-1856 te koop aangeboden:

De fabrieksgebouwen zijn niet verkocht en een van de fabrieksgebouwen wordt als woning in gebruik genomen door de weduwe Sieverts (zie Prins Bernhardstraat 24). Beiden zijn pas verkocht na het overlijden van Heinrich Horn te Asten op 06-04-1879, als laatste van de familie Horn, zoals blijkt uit de advertentie in de Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche courant van 21-06-1879:

In het bevolkingsregister van Asten over de periode 1879-1890 wonen zij vanaf 1884 in het huis met huizingnummer A127b:

Petrus Johannes van den Eijnden verhuist in 1887 naar Visé in België en is op 02-05-1909 te Weert overleden. Joanna Maria Petronella Snijders is op 25-09-1922 te Weert overleden. Het huis wordt in de krant de Zuid-Willemsvaart van 21-05-1887 verkocht:

Het huis wordt gekocht door Petrus Johannes van de Cruijs, geboren te Asten op 08-09-1844 als zoon van Theodorus van de Cruijs en Catharina van Veldhoven (zie Marktstraat 1). Hij is als landbouwer en voerman te Asten op 09-01-1874 getrouwd met Anna Maria Goris, geboren te Asten op 12-10-1850 als dochter van Hendrikus Goris en Maria Aarts. Ook over de periodes 1890-1900, 1900-1910, Petrus Johannes van de Cruijs is op 27-03-1907 te Asten overleden, en in de periode 1910-1920 wonen zij in het huis met achtereenvolgens huizingnummer A129, A141 en A149:

Zoon Johannes of Jacobus is bij de kermis in Liessel gewond geraakt door een steekpartij, waarbij ook een dode viel, aldus het Nieuwsblad van het Noorden van 01-09-1904:

Zoon Jacobus van de Cruijs is vermoedelijk slachtoffer bij een steekpartij op de kermis van Asten en de Haagsche courant van 21-07-1913 doet hier verslag van, daaronder meldt de krant de Zuid-Willemsvaart van 23-07-1913 nog enige verbetering. Hij is uiteindelijk toch overleden en rechtsonder het bidprentje bij zijn overlijden te Roermond op 05-05-1914:

Het huis wordt verkocht aan journalist Gerardus Johannes Hendriks (zie Burgemeester Frenckenstraat 47), maar Anna Maria Goris blijft nog wel met haar gezin in het huis wonen en is op 24-03-1918 te Asten overleden.

In het Peelbelang van 04-11-1944 en van 31-03-1945 wordt de voormalige drogerij van de familie Leenen na de Tweede Wereldoorlog nog gebruikt voor de opslag van materialen:

In 1956 wordt de fabriek gesloopt en voor de Astense brandweer wordt een nieuw kazerne gebouwd aan het einde van de Burgemeester Frenckenstraat.

Overzicht eigenaren en bewoners

Kadasternummer G499

Burgemeester Frenckenstraat 4